Halina Poświatowska: kiedy umrę kochanie
"kiedy umrę kochanie
gdy się ze słońcem rozstanę
i będę długim przedmiotem raczej smutnym
czy mnie wtedy przygarniesz
ramionami ogarniesz
i naprawisz co popsuł los okrutny
często myślę o tobie
często piszę do ciebie
głupie listy - w nich miłość i uśmiech
potem w piecu je chowam
płomień skacze po słowach
nim spokojnie w popiele nie uśnie
patrząc w płomień kochanie
myślę - co się też stanie
z moim sercem miłości głodnym
a ty nie pozwól przecież
żebym umarła w świecie
który ciemny jest i kolor jest chłodny"
To jest wiersz, który wprost uwielbiam..
Taki najbardziej aktualny..
I najbardziej odzwierciedlajacy dzisiejszego ducha... ^^
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
1 komentarz:
No miło, że do mnie zaglądasz :) No i cieszę się, że chociaż te zachody ci podchodzą :) Tobie też pomysłów chyba nie brakuje :P A sesja z Magdą bardzo fajna :) Pozdro
Prześlij komentarz